Prosta, opierająca się raczej na pieczywie, piwie, owocach i warzywach, z małą ilością mięsa. Choć w Biblii Żydzi po ucieczce z Egiptu wspominają kuchnię swoich prześladowców z rozrzewnieniem świadczącym o jej urozmaiceniu i smakowitości: Izraelici również zaczęli płakać, mówiąc: «Któż nam da mięsa, abyśmy jedli? Wspominamy ryby, któreśmy darmo jedli w Egipcie, ogórki, melony, pory, cebulę i czosnek. Tymczasem tu giniemy, pozbawieni tego wszystkiego. Oczy nasze nie widzą nic poza manną».

Cebula i czosnek. Właśnie te warzywa chroniły starożytnych przed chorobami. Swego czasu pewien lekarz, były więzień obozu koncentracyjnego, wspominał, że jego żydowscy współwięźniowie płacili w ramach obozowego handlu każde pieniądze za czosnek i cebulę. I biorąc pod uwagę sytuacje obozowe, było to jak najbardziej rozsądne. Zresztą pan doktor opowiadał mi o tym, polecając na moje schorzenia syrop z cebuli i kilka ząbków surowego czosnku dziennie. W Egipcie także o tym wiedzieli i zachowały się nawet zapisy racji żywnościowych wydawanych robotnikom podczas robót publicznych – sporą część stanowiły właśnie cebula i czosnek, jedzone też chętnie przez Greków, Rzymian i Fenicjan.

Ale podobnie jak w wymienionych cywilizacjach, główną rolę odgrywał przede wszystkim chleb, a dodatkowo piwo – lekkie, prawdopodobnie odrobinę musujące, pszeniczne, rzecz jasna bez goryczki chmielowej. Ponadto Egipcjanie jedli groch, ciecierzycę, soczewicę i rzodkiew, choć Herodot twierdzi, że nie jedzono jej wiele. Warto zauważyć, że wszystkie wymienione produkty do dziś stanowią kluczowe elementy kuchni Egiptu, choć opartego już na arabskich tradycjach kulinarnych.

Mięso jedzono okazjonalnie, wiele gatunków zwierząt nie było jeszcze udomowionych. Arystokracja polowała na kozły, zwierzynę płową czy antylopy, a i egipski chłop ułowił sobie jakąś gęś, kaczkęczy żurawia nad Nilem. Mimo to właśnie w spożyciu mięsa w większości kultur świata starożytnego tkwiła nieprzekraczalna różnica pomiędzy dobrze sytuowanymi a ogółem.

W starożytnej Grecji również jedzono niewiele mięsa, korzystając obficie z darów morza. Uczty mięsne wiązały się ze specjalnymi okazjami, często religijnymi. Z warzyw Grecy jedli te znane już w Egipcie, a ponadto duże ilości kapusty, ogórków i porów. Energię zapewniały potrawy z soczewicy i bób. Zresztą bób, tak popularny wśród biedoty, był uznawany za nastawionych mistycznie i arystokratycznie pitagorejczyków za pożywienie niegodne człowieka i stawiane najniżej w ich hierarchii spożywczej, być może dlatego że jeszcze w Egipcie był uważany za pożywienie umarłych i spełniał ważną rolę kultową (choć Egipcjanie zasadniczo opowiadali się za kuchnią wegetariańską, więc smaczny i energetyczny bób powinien ich zainteresować).